Theatraal actief deelnemen in Pampus, de verborgen ruimtes

Fotobron: pampus.nl

In de gangen en ruimtes van Fort Pampus kun je tot 24 mei 2009 de theatervoorstelling: ‘Pampus, de verborgen ruimtes’ volgen. Dit is een beeldende theaterproductie gemaakt door beeldend kunstenaar Ger van Oort, theatermaker Trudie Lute, en schrijfster Claudia Jong.

Hoewel Fort Pampus 40.000 bezoekers per jaar krijgt en op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat krijgt Stichting Pampus geen subsidie. Om het fort financieel draaiende te houden bedenkt de stichting allerlei evenementen. Met ‘Pampus, de verborgen ruimtes’ probeert zij ook theaterpubliek aan te trekken.

Op advies met slecht weer kledij aangetrokken: in een dikke regenjas, sjaal om en op stevige schoenen ga je, soms met flinke tegenwind en golfslag, met een veerbootje van Muiderslot naar Pampus. Ben je lichamelijk voorbeeldig voorbereid op deze overtocht van twintig minuten naar de ruimtes met vochtige muren en lekkende plafonds, geestelijk ben je minder bedacht. Want wat moet je denken bij promoteksten als: ‘een dooltocht naar het verborgene’ en ‘welke geheimen deel je met elkaar en wat hou je koste wat kost voor jezelf’. Het roept veel vragen op en creëert gespannen verwachtingen.

Aangekomen op Fort Pampus word je aan de hand van de kleur van je armband die je al hebt gekregen bij de kassa ingedeeld in groepjes. Een strenge gids neemt je mee naar een plek onderin het fort om zijn levensverhaal gevuld met dramatische jeugdtraumathematiek met je te delen. Je wisselt dan van rondleider en ook hij of zij laat je deelnemen in zijn of haar geheim. Soms wordt dat verteld in een kale ruimte, maar meestal in een ruimte met installaties, lichtsculpturen, beeldprojectie en geluidsbronnen. Het zijn persoonlijke voorwerpen die door Ger van Oort in nauwe samenwerking met regisseur Trudie Lute, ingenieus en beeldend in elkaar gezet zijn.

Loop je langs een andere groep dan kun je opdrachten horen die net een kwartier eerder tegen jouw zijn gezegd. Toch krijgt ieder groepje bij een ander gids andere monologen te horen. De verhaallijnen en thema’s zijn hetzelfde maar niet de teksten.

Door het lopen, of het verplichte zitten, of in een rij te moeten staan maken je interactief deel van het levenswerk van de rondleider. Eén theatraal attribuut is extra te belichten waard en dat is de wijze waarop hier theatraal buizenpost wordt gebruikt. Fort Pampus had vroeger een transportsysteem waarbij kleine goederen in capsules met luchtdruk door buizen werden verstuurd. Het blijft geheim hoe de theatermakers dit verplaatssysteem gebruiken, maar in deze voorstelling kun je ook jouw geheim op een briefje versturen en daarna anoniem delen met anderen. ‘Pampus, de verborgen ruimtes’ nodigt je letterlijk uit om actief deel te nemen om die ruimtes te gaan bekijken, mee te voelen met de verhalen van de personages, maar misschien ook een beetje psychotherapeutisch te ontladen.

Na afloop moet je wachten tot dat je met z’n allen met de boot kunt vertrekken. De wachttijd kun je gebruiken om nog wat te drinken in de kantine of een geheim van iemand voor weinig geld te kopen. Als je wilt is er mogelijkheid met de cast om nog na te praten.

Pampus ziet er aan de buitenkant prachtig uit, maar binnen moet je niet verwachten dat je op mooi geplaveide gerestaureerde tegels gaat lopen. Goede schoenen en stevige enkelbanden zijn dus gewenst, het achterna lopen van de ‘gidsen’ gebeurt in een vlot tempo en als je nachtblind bent moet je zelf een zaklamp meenemen.

Eerder gepubliceerd op 13 mei 2009 in de Gooi- en Eemlander.