 |
| Matangi Quartet Foto: Marco Borggreve |
Onder de vlag van de Amerikaanse Stars and Stripes
speelde het Matangi Quartet afgelopen vrijdagavond in het Oude Kerkje in
Tienhoven drie verschillende composities die gemaakt zijn op Amerikaanse bodem. In dit jonge ensemble speelde violiste Maria-Paula Majoor de
eerste viool. Naast haar enthousiaste spel gaf ze ook bevlogen toelichting over
de te spelen werken.
Als eerste klonk het Strijkkwartet nr.3, in bewerking te horen in de film ‘Mishima’ (1985) van Philip Glass. In een notendop vertelde Majoor iets over de film: Ze vond hem deprimerend en hij zou gaan over de kunstenaar Mishima die streed voor de keizer. Met deze incomplete informatie deed ze de talentvolle schrijver Yukio Mishima (1925-1970) weinig eer. Voor Mishima was de keizer belangrijk, maar het waren vooral de schoonheid van de kunst en zijn doodsverlangen die zijn hele leven zouden beheersen. Glass probeerde met zijn Minimal Music, telkens herhalende ritmische klanken, de schoonheid van muziek en die van Mishima te spiegelen. Zodra zij dit hypnotiserende stuk gingen spelen viel op dat er geen breed geluid was. Het viertal speelde gepassioneerd de onderliggende onrust, maar het gevoel van dagdromen met ogen open wist ze niet over te brengen. Hier en daar klonk het ook wankel geïntoneerd. Stevig en mooi waren wel de abrupte einden, bijvoorbeeld dat van het onheilspellende Closing.
‘Adagio for strings’ van Samuel Barber (1910-1981) is een melancholisch werk dat elke muziekliefhebber wel kent, maar niet iedereen weet dat het een bewerking is van het tweede gedeelte uit Barbers Strijkkwartet nr.1. (1936). Het kwartet kwam dus met de originele versie. Het ensemble ging bedachtzaam te werk. Voorbeeldig liep de tweede viool (Daniel Torrico Menacho) in de schaduw van Majoor en groots was de klank van cellist Arno van der Vuurst. Diepzinnig was het zeker maar melancholisch niet. Daarvoor klom het te snel naar een hoogtepunt.
Het goedgevulde kaarsverlichte kerkje kreeg een extraatje geserveerd omdat het programma zo kort was. Het was het droefgeestige Meditation dat gebaseerd is op een Boheems Koraal van Josef Suk (1874- 1935). Dit stuk was duidelijk vaker gespeeld want hun samenspel was perfect. Al laatste het Strijkkwartet in F (‘Amerikaans’) (1893) van Antonin Dvorak (1841-1904) Hij schreef dit tijdens zijn lange verblijf in Amerika, waar hij werd bevangen door het prachtige landschap en de inheemse muziek. Het kwartet begon deze ‘Nieuwe Wereld’ met heerlijk gekwetter van vogelgeluiden met als hoogzanger de altviool van Karsten Kleijer. Soms haastig en pregnant was Majoors viool in de middenstukken, maar telkens keerde zij terug in hecht samenspel, met een virtuoos einde.
Winterconcert in Tienhoven
Door het Matangi Quartet met Maria-Paula Majoor en Daniel
Torrico Menacho (viool)
Karsten Kleijer (altviool), en Arno van der Vuurst (cello)
Met werken van P.Glass, S.Barber, A.Dvorák e.a. Bijgewoond: 8 februari 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten