Liza Feschtman speelt Grieg ongeëvenaard

Liza Ferschtman Foto: Kasskara

Het was voor de tweede keer dat dirigent Otto Tausk met Holland Symfonia in de Schouwburg van Almere speelde. Vorig jaar brachten ze melancholische muziek van Franz Liszt en Edvard Grieg ter gehore, en afgelopen vrijdag klonk wederom Grieg, maar ook Niels Gade en Jean Sibelius. Met als hoogtepunt het ‘Concert in d voor viool’ van Sibelius gespeeld door stervioliste Liza Ferschtman. Na het concert was er een nazit waar je vragen kon stellen aan de dirigent. De toelichtingen die Tausk gaf kwamen wat ingestudeerd over: “Dat hij en het orkest als in een huwelijk dichter na elkaar zijn toegegroeid".

In het eerste werk: ‘Efterklange af Ossian’ van Gade was die toenadering tussen beiden merkbaar. Deze fantasievolle ouverture, die geïnspireerd is op ‘Balladen van Ossian’ van de Schot James MacPherson uit 1760, zit vol romantiek en volksmuziek. Holland Symfonia zette dit bondig neer, van het mysterieus aanzwellende begin tot de prachtige rustige cellopartij aan het eind. De hoorns slingerden wel wat in hun stemming, maar de themaherhalingen waren treffend.

Alle aandacht ging uit naar Liza Ferschtmans dynamische vioolspel in het vioolconcert van Sibelius. Er ging een haast mannelijke kracht uit van haar spel. Met haar virtuositeit bespeelde ze emoties zonder sentimenteel te worden. In het ‘Allegro Moderato’ bleef ze in alle opzichten voor op het orkest . Haar arpeggio’s waren oorstrelend, haar trillers briljant en ongeëvenaard. Soms viel ze in het ‘Allegro ma non tanto’ in de volle sterkte van het orkest weg, maar ze sloeg terug met pijlsnelle tonen en kleurschakeringen. De halfvolle zaal trakteerde Ferschtman op dubbele sterkte aan applaus.

Toen Sibelius voor het toneelstuk Kuolema van zijn zwager Arvid Järnefelt muziek moest schrijven, was hij ziek en temperde hij de koorts met kinine. Onder deze omstandigheden schreef hij ‘Valse Triste’ die een prachtige walsmelodie heeft. Symfonia is in dit repertoire op zijn best; het klonk uitmuntend beheerst en de donker dansende strijkers trokken je mee in hun doodswals.

Verder ‘dansten’ we met de symfonische volksdansmelodieën in ‘Noorse Dansen’ van Grieg.  Tausk haalde het maximale uit zijn vriendschap met het orkest: samen dansten ze luid een boerendans met daarna een ondeugend kinderdansje. Met in het middelpunt, in alle delen, het fraaie bezwerende spel van de hobo.
Amper bijgekomen van al dat zwieren, werd ‘Finlandia’ van Sibelius gespeeld. 'Finlandia’ was een muzikaal protest tegen de Russische bezetting van Finland. De stevige fanfarepassages werden met iets te grote dramatiek gepresenteerd; het publiek werd bedolven onder een wal van geluid. Het was goed om ‘Valse Triste’ als toegift te spelen: het kalmeerde orkest en publiek tot tevredenheid.

Holland Symfonia o.l.v. Otto Tausk met Liza Ferschtman

Met werken van E. Grieg, J. Sibelius, en N. Gade
Gehoord 22 februari in de Schouwburg van Almere

www.hollandsymfonia.nl

Eerder gepubliceerd in de Gooi- en Eemlander op 25 februari 2008