Henk van Ulsen brengt Huygens tot leven op Trompenburg

Henk van Ulsen Bron foto: Plankeniers

Als concertbezoeker overkomt het je niet vaak dat een muziekavond later begint vanwege een rondleiding door de concertlocatie. Maar op Trompenburg, het prachtige buitenverblijf van eens Cornelis Tromp uit de 17^e eeuw te ’s Graveland, gebeurde dat wel. Een vijftigtal bezoekers zat netjes in de sfeervolle koepelzaal te wachten totdat acteur Henk van Ulsen brieven en gedichten van Constantijn Huygens (1596-1687) zou gaan voordragen, afgewisseld met luitmuziek van Fred Jacobs op theorbe. Bregtje Viergever, kunsthistoricus van het Rijksmuseum, moedigde het publiek enthousiast aan eerst nog even rond te kijken. Er was zelfs een mogelijkheid om het dak op te gaan. Bijna iedereen nam haar uitnodiging aan en pas na deze bezichtiging zaten we, onder afbeeldingen van luitspelers op het plafond, te luisteren naar een charismatische kwieke acteur die erudiete teksten voordroeg, begeleid door oorstrelende snaarmuziek.

Henk van Ulsen heeft met zijn tachtig jaar nog weinig ingeboet in voordrachtskunst. Zijn stem blijft karakteristiek, krachtig, en zijn techniek om zachte woorden doordringend te laten spreken, doet de luisteraar aan zijn lippen hangen. Dit programma dat handelt over het leven van Constantijn Huygens draagt de naam ‘Rad van Onrust’. Toepasselijk, want deze actieve staatsman was een veelzijdig man, hij musiceerde niet alleen, maar maakte ook gedichten, en er moeten van zijn hand meer dan 700 composities zijn geweest. In dit programma hoor je hoe Huygens een uitgesproken mening heeft over muziek en niet schroomt, dit met het nodige sarcasme, maar ook vol zelfspot tegenover zijn vrienden en collega’s te uiten. Interessant is het als hij uitlegt in de brief ‘A monsieur Beringhen’ dat hij zijn luit overal mee naar toe neemt, ook naar Frankrijk, waar hij het liefst – als overtuigd protestant – gemaskerd rondreist. Fred Jacobs speelde op zijn theorbe (een grote luit met veel snaren) enkele werken van componist Nicolas Hotman (1614-1663). Het waren allemaal dansen. Zijn Sarabande klonk melancholisch en zijn Allemande weerspiegelde veel beweeglijkheid doordat alle snaren aan bod kwamen. In Hotmans Passacaille (een Spaanse dans) hoorde je hoe mooi donker een lage toon op zo’n theorbe kan resoneren. Een wat meer pittige, vierkante Passacaille met meer tempo van de hand van Charles Hurel (actief ca. 1665-1695) hield de luisteraars bij de les. Dit stuk vormde de opmaat tot het ontroerende einde toen van Ulsen het veelbetekenende gedicht voordroeg: ‘Willig Sterven’. Kinderen vinden het niet leuk om naar bed te gaan – soms zijn ze daar bang voor - maar ook voor ouderen is het geen prettig vooruitzicht meer. Je kindsheid keert weerom. Omkeren deden we, maar dan als een kind zo blij naar huis.

Trompenburg te ’s Graveland, een muziekavond over muziek van Constantijn Huygens met als titel ‘Rad van Onrust’, voordracht Henk van Ulsen en luitmuziek van Fred Jacobs op theorbe. Met werk van: N. Hotman, C. Hurel e.a.

Eerder gepubliceerd op 20 augustus 2007 in de Gooi- en Eemlander