Hannes Minnaar prikkelt publiek met talentvol pianospel

Foto: Marco Borggreve

Pianorecital: Hannes Minnaar. Pianowerken van Bach, Beethoven, Szymanovski, Robert Schumann, en Carl Vine. Gelegenheid: zondagmiddag NH Hotel te Naarden. Organisatie: Stichting de Jonge concertpianist

Misschien lag het aan het opkomende griepvirus of aan de laatste vakantiedag in de regio: de muziekzaal van het NH Hotel was slechts halfvol toen de jonge pianist Hannes Minnaar zijn pianotalent ten gehore bracht. Aan Minnaar (22 jaar) heeft het niet gelegen: hij speelde verrassend, vol flair en met geestdrift bekend pianowerk. Het betreft hier niet zomaar een student, maar een professionele concertpianist in spe. Al vanaf zijn 7^e studeert hij piano en nog steeds volgt hij  pianoles aan het conservatorium van Amsterdam bij docent Jan Wijn. Hij heeft al verschillende recitals op zijn naam staan, waarvan veel in kamermuziekverband met medestudenten. Dit vindt hij niet alleen leuk, maar vooral leerzaam. Over pianosolo zegt hij:  “Toch is het solospelen misschien een (nog) grotere uitdaging: als je in je eentje op het podium zit, komt het ook echt helemaal op jou aan. Je hebt niemand om je achter te verschuilen, je staat er helemaal alleen voor. Dat stelt in mijn geval, op dit moment, grotere eisen aan mijn concentratie, en levert ook meer spanning op.”

En concentratie had Minnaar genoeg. Zo makkelijk speelde hij uit Johan Sebastian Bachs Wohltemperierte Klavier de Prelude en fuga in D majeur. Geen vliedende haast in het snelle gedeelte; maar overwogen meerstemmigheid. Beethoven was niet veel ouder dan Minnaar toen hij de Sonate in D Majeur op.10 schreef. Het eerste deel (presto) van deze sonate benaderde hij vol vrolijke dynamiek. Het middendeel was een langzaam stuk met zware contrasten en sombere tonen. Minnaar speelde dit vlekkeloos, maar miste misschien nog de nodige levenservaring voor echte diepgang. Nee, dan het lichtvoetige laatste deel van deze sonate: met zijn aanstekelijke spel prikkelde Minnaar het (veelal bejaarde) publiek tot zijn eigen jeugdige élan.

Met Variaties op een eigen thema op.3 van de van origine Poolse componist Karol Szymanovski sloot Minnaar voor de pauze af. Szymanovski schreef dit werk vóór de fase waarin hij beïnvloed werd door het Franse impressionisme. Het was vervuld van mysterieuze en ongrijpbare klanken. Minnaar bracht het met verve. Szymanovski vormde een mooi opstapje naar Robert Schumanns bonte stukjes in het Carnaval, op 9.
Carnaval is een feestelijke samensmelting van artistieke en muzikale figuren die door ons jonge pianotalent met veel daadkracht en zwierige aanslag werd neergezet. De Piano Sonata (1990) van de Australische hedendaagse componist Carl Vine was met recht een uitsmijter.  Vine herinnert aan het werk van de allround pianist Keith Jarret. Deze muziek beheerde Minnaar als de beste: dromerig, wisselend van tempi, werkend tot een climax op een bijna manische manier. IJzersterk!  Van dit pianotalent zullen we meer horen.

Rudolf Hunnik

Eerder gepubliceerd op 6 februari 2007 in de Gooi- en Eemlander