Weemoedigheid en stampende naaldhakken

Fotobron: Orion Ensemble.net

Donderdagavond speelde het Orion Ensemble trio’s van verschillende componisten; o.a. Gershwin, Haydn, Martin, en Piazzolla. Componisten die weinig met elkaar te maken lijken te hebben, maar de programmatitel: ‘Roots, volksmuziek als inspiratiebron’ verklaarde de samenstelling. Leonard Leutscher is naast een goede pianist ook een boeiende verteller. Tussen elk werk hield hij college over de betekenis van al die composities voor de componisten.

Gershwin bracht de blues op het toneelpodium, Haydn ging naar Engeland en componeerde liefdevolle Hongaarse klanken voor zijn muze Rebecca Schröder, Martin zocht naar Ierse tonen, en Piazzolla schreef weemoedige klanken toen zijn vader stierf na een fietsongeval. Samen met Carla Schrijner op cello en Pauline Terlouw op viool vormde Leutscher een levendig drietal. De beheersing van alle werken was groot, vooral met expressief spel van Leutscher.

De strijkers zaten met hun rug naar hem toe maar voelden elkaar instinctief goed aan. In ‘Three Preludes’ van Gershwin nam elk instrument de klagende bluessound prachtvol over; een erg pakkend begin. Haydns kamermuziek heeft altijd een vrolijk karakter en zijn ‘Trio nr. 25’ heeft een rondo met een wilde weergaloze instrumentale dans. We gingen hier heerlijk in mee maar na afloop vond Leutscher dat dit werk meer zigeunerriedels moest hebben. Terlouw speelde plotsklaps een zigeunermelodie a la Robby Lakatos, ze klom van het podium en ging er met haar naaldhakken zelfs bij stampen. Het was natuurlijk ingestudeerd spontaan, maar wel leuk als intermezzo.

Martins trio refereert aan Ierse klanken, het ensemble verklankte het met een toegankelijk entree, daarna soms heftige atonale tonen, met een virtuoze geluidswal tot slot. ‘Hebrew Melody' van Joseph Achron en ‘Adios Nonino’ van Piazzolla hebben gemeen dat beide componisten terugkijken op hun relatie met hun vader. Het Joodse werk was schrijnend, weemoedig met een abrupt einde. Orions arrangement van 'Adíos Nonino' had geen bandoneon en geen tranentrekkende opwekkende climax. Het arrangement voor deze kamermuziekbezetting was pittig, al ging mijn voorkeur uit naar Piazzolla’s ‘Suite Silvo y ondina’ die aan het eind werd gespeeld. Vooral het tweede deel overmande je met Argentijnse klanken en weemoedigheid.

‘Roots, volksmuziek als inspiratiebron’ door het Orion Ensemble (Leonard Leutscher piano, Carla Schrijner cello, en Pauline Terlouw viool). Met werken van G. Gershwin, J. Haydn, F. Martin, J. Achron. A. Piazzolla, en L. Leutscher. Gehoord: Oude Kerkje, 12 februari 2009, Kortenhoef

Eerder gepubliceerd op 14 februari 2009 in de Gooi- en Eemlander