Daniel Raiskin heeft meer grip op Holland Symfonia

Judith van Wanroij

Laten we het er maar op houden dat de warme nazomerse dag de reden geweest is waarom Holland Symfonia afgelopen zaterdagavond in de Schouwburg van Almere zo slecht werd bezocht. Aan de programmering lag het niet, want het jonge orkest speelde de Vierde Symfonie van Gustav Mahler uitstekend en de bekwame sopraan Judith van Wanroij zong prachtige aria’s van Wolfgang Amadeus Mozart.

Voor dit concert had de Russische dirigent Daniel Raiskin, die voor verschillende gerenommeerde orkesten heeft gestaan, de plaats ingenomen van Otto Tausk en dat verschil was merkbaar. Meteen viel op dat hij meer grip op het orkest en het werk had. Na een levendige Ouverture uit La Clemenza di Tito van Mozart vertolkte van Wanroij aria’s uit de opera Idomeneo. Hier is zij de Griekse prinses IIilia die verliefd wordt op Idamante. Diens vader echter is een vijand van haar land. In ‘Padre Germani’ uit ze haar liefde maar ook haar haat. Het was veel tekst die van Wanroij met uitgebalanceerde dramatische expressie prachtig zong. Heel zuiver met een naturelle uitspraak.

In ‘Se il padre perdei’ komt ze in oog te staan met Idomeneo. Ze is blij dat ze door Idamante uit een storm is gered en dat Kreta haar thuisland is geworden. Fraai deinde haar zingen mee met het orkest en haar versieringen dwongen grote bewondering af. Volledig in evenwicht met een vlot tempo kregen we een adequate uitvoering van het instrumentale ‘Pas seul’, ook uit Idomeneo. De bekende aria ‘L’amerò sarò costante’ uit ‘Il re pastore’ sloot het eerste deel af. Wederom een liefdesverklaring gebracht met schrijnende weeklanken en klagende refreinen.

Mahler schroomde niet om voor zijn symfonieën het maximale uit een orkest te halen. Zo werd dus Holland Symfonia na de pauze in bezetting verdubbeld. Het eerste deel hoort bedachtzaam te zijn maar Raiskin koos er voor om dit meer beweeglijk te spelen.

Er was ruimte voor alle instrumenten: de hobo excelleerde, de klarinetten waren mooi parmantig en met de trompetten en hoorns brachten de luisteraar van hoogtepunt naar hoogtepunt. De enkele spannende stilmomenten waren eerder kalme vertellingen. In het beweeglijke tweede deel was er even een inzinking. Het was wat te snel en de eerste viool klonk niet erg stevig. Met kleine ontroerende momenten in het derde deel gingen we op weg naar het lied ‘Das Himmlische Leben’. Van Wanroij bracht het lied krachtig en spits, maar ze kwam niet los van haar tekstboek waardoor ze niet geheel vrijuit zong. Daarbij kwam dat Raisin telkens het orkest moest temperen in geluid. Al met al belandden we toch zo in hogere sferen en dat maak je niet vaak mee.

Holland Symfonia o.l.v. Daniel Raiskin in Schouwburg Almere op 20 september 2008. Medewerking: Judith van Wanroij, sopraan. Aria’s van W. A. Mozart uit La clemenza di Tito, Idomeneo en Il re patore en de Vierde symfonie nr. 4 in G van G. Mahler met het lied: ‘Das Himmlische Leben’


Eerder gepubliceerd op 22 september 2008 in de Gooi- Eemlander