![]() |
| Foto: Mariek Wijntjes |
Theatergroep Suburbia speelt ‘Blackbird’ met Paul R. Kooij en Lidewij Mahler onder regie van Julia Bless. De emoties bij ‘Blackbird’ worden groot uitgespeeld. Una provoceert, is agressief, soms op het hysterische af. Ray daarentegen is bang voor zijn verleden; nerveus en defensief.
Bijna vanzelfsprekend laat regisseuse Bless Una grotere emoties spelen dan Ray. In het begin probeert Ray uit te leggen dat hij geen pedofiel is en geen erectie krijgt als hij kleine kinderen ziet. Staand op een tafel met een flesje onder haar rok maakt ze hem belachelijk. Je krijgt geen vat op haar, ook niet als ze later liefdevol vertelt hoe ze elkaar destijds stiekem ontmoetten. Door de manier waarop ze dit vertelt suggereert ze dat ze niet gedwongen werd; het was liefde van beide kanten. Maar dan pats, veegt ze dit beeld in één keer weg en schreeuwt wat hij allemaal seksueel met haar deed. Ze rollen vechtend door het vuil.
Een uitputtende rol voor Mahler die in al haar spelfacetten lekker van alles uit de kast mag trekken. Toch zou enige dosering van haar emoties haar rol naast die van Kooij intenser maken. Kooij is namelijk een heerser in zijn spel van kwaadheid en zijn radeloosheid; een vat dat elk moment kan ontploffen. Een breekpunt is de scene waarin Una vertelt dat Ray haar had achtergelaten in een hotel. In een lange monoloog krijgen we een beeld van een kind in angst. De vragen lijken beantwoord te zijn, maar wanneer Ray door het dochtertje van zijn vriendin uit de kantine wordt opgehaald beginnen de vragen opnieuw.
‘Blackbird’ door Theatergroep Suburbia. Bijgewoond: première 3 februari Schouwburg Almere. www.theatergroepsuburbia.nl
Eerder gepubliceerd in de Gooi- en Eemlander op 5 februari 2010

Geen opmerkingen:
Een reactie posten